می گویند مردمانی که در سواحل اقیانوس اطلس زندگی میکنند به صید خرچنگ آبی مشغولند. آنها خرچنگ هایی را که صید می کنند، در سبد می اندازند. اگر فقط یک خرچنگ در سبد باشد، روی سبد درپوش میگذارند؛ اما وقتی چند خرچنگ صید کرده باشند، هرگز درپوش سبد را نمی گذارند. چون هر کدام از خرچنگ ها برای بیرون آمدن، دیگری را به کناری می کشد. بنابراین هرگز هیچ کدام موفق به فرار نمی شوند. 

این داستان برای شما آشنا نیست؟ در محیط کسب و کار خود از این دست رقابت های ناسالم را تاکنون ندیده اید؟ خدای نکرده خود شناگری نیستید در این اقیانوس قرمز که رویکرد حاکم بر آن سراسر از بین بردن رقبا و حتی آسیب زدن به خود است؟

تفاوت ماهوی در راهبردهای اقیانوس قرمز و آبی

در راهبرد اقیانوس قرمز، رقبا در بازار فعلی و محدودی فعالیت می کنند و ناگزیرند برای کسب سهم بازار، به از بین بردن رقبای خود مبادرت ورزند بنابراین جنگ خونین (قرمز) بین رقبا رخ می دهد. در این راهبرد فقط به قیمت پایین یا فقط به ایجاد تمایز در کیفیت محصول تمرکز می شود و اقدامات در خصوص مدیریت بهینه بهای تمام شده محصولات، تا زمانی ادامه می باید که تعادل بین هزینه و سود برقرار شود. در این بین جوهره راهبرد اقیانوس آبی، خلاقیت و نوآوری است. 

اقیانوس آبی به كسب و كارها و محصولاتی اشاره می کند که مزیت و تفاوت قابل توجهی در کیفیت و ارائه جدید دارند. راهبرد اقیانوس آبی به بازارهای ناشناخته ای اشاره می‌‌كند كه رقبا هنوز آنها را تسخیر نكرده اند، یا به فضایی اشاره می كند كه قواعد بازی آن هنوز تدوین نشده است.