تغییرات سریع و نامحدود عصر حاضر در تمام ابعاد سازمان ها تاثیر گذاشته و نمی توان تاثیر شگرف آن در حوزه نیروی انسانی را نادیده گرفت. اکنون سازمان ها با نیروهایی سروکار دارند که دسترسی راحت به داده ها، اخبار، تولید ارزان، فضاهای کار اشتراکی و ... دارند و حفظ و نگهداری آنها در یک سازمان غیرپویا و غیریادگیرنده کاری بس دشوار شده است و نمی توان بدون رویکرد نوین به مدیریت منابع انسانی، با نیروی انسانی نوین وارد تعامل شد.

به همین خاطر حوزه مدیریت منابع انسانی نیز دائماً در حال تحول است و باید با ظهور فناوری‌های جدید، انتظارات در حال تغییر کارکنان و چالش‌های محیط کار، همگام ‌شود. در مدیریت منابع انسانی نوین باید به موارد مهمی که در مدیریت سنتی مورد توجه نبود، توجه داشت. مواردی مانند: 

تمرکز بر رفاه کارکنان:

  • سلامت روان و جسمی کارکنان به اولویت اصلی تبدیل شده است.
  • سازمان‌ها برای ارائه برنامه‌های جامع رفاهی که شامل مرخصی با حقوق، کمک‌های مراقبتی از کودکان، برنامه‌های تناسب اندام و ابتکارات سلامت روان هستند، سرمایه‌گذاری می‌کنند.
  • ایجاد محیط کاری فراگیر و حامی که در آن همه کارکنان احساس ارزش و احترام کنند، بسیار مهم است.

مدیریت اکوسیستم‌های کاری:

  • ماهیت کار در حال تغییر است و مدل‌های کاری متنوعی مانند دورکاری، کار ترکیبی و کار گیگ رواج پیدا می‌کنند.
  • سازمان‌ها باید برای مدیریت این اکوسیستم‌های کاری پیچیده و ارائه پشتیبانی و منابع مورد نیاز کارکنان در هر کجا که کار می‌کنند، سازگار شوند.
  • این امر مستلزم استفاده از فناوری‌های جدید، مانند ابزارهای همکاری و پلتفرم‌های مدیریت عملکرد، است.

بازنگری در استراتژی‌های دورکاری و کار ترکیبی:

  • دورکاری در دوران همه‌گیری به طور قابل توجهی افزایش یافته است و به نظر می‌رسد که این روند ادامه داشته باشد.
  • سازمان‌ها باید سیاست‌ها و رویه‌های خود را برای پشتیبانی از کارکنان دورکار به طور موثر، از جمله تعیین انتظارات واضح، ارائه ابزارهای مناسب و ترویج ارتباطات منظم، بازنگری کنند.
  • همچنین باید در نظر بگیرند که چگونه کار ترکیبی را به گونه‌ای مدیریت کنند که هم برای کارکنان و هم برای سازمان مفید باشد.

تکامل نقش CHRO:

  • مدیران ارشد منابع انسانی (CHROها) نقش فزاینده‌ای استراتژیک در سازمان‌ها ایفا می‌کنند.
  • آنها باید شرکای تجاری با نفوذی باشند که بتوانند استراتژی‌های منابع انسانی را با اهداف کلی سازمان همسو کنند.
  • CHROها باید از مهارت‌های قوی رهبری، ارتباطی و حل مسئله برخوردار باشند و در استفاده از داده‌ها و تجزیه و تحلیل برای آگاهی از تصمیم‌گیری مهارت داشته باشند.

ایجاد سازمان‌های هدفمند:

  • کارکنان به طور فزاینده‌ای به دنبال کار در سازمان‌هایی هستند که هدف و رسالتی دارند که با ارزش‌های آنها همسو باشد.
  • سازمان‌ها باید بیانیه مأموریت و ارزش‌های روشنی را تدوین کنند و در تمام جنبه‌های کسب‌وکار خود به آنها پایبند باشند.
  • آنها همچنین باید فرصت‌هایی را برای کارکنان فراهم کنند تا در ایجاد و تحقق اهداف سازمان مشارکت کنند.

ورود به چرخه زندگی کاری کارکنان:

  • سازمان‌ها باید به نیازها و خواسته‌های کارکنان در مراحل مختلف چرخه زندگی شغلی خود توجه کنند.
  • این امر مستلزم ارائه برنامه‌هایی برای حمایت از کارکنان در زمانی است که به دنبال شغل هستند، وارد کار می‌شوند، در حرفه خود پیشرفت می‌کنند، آماده بازنشستگی می‌شوند.
  • سازمان‌هایی که می‌توانند این کار را انجام دهند، در جذب و حفظ استعدادهای برتر بهتر عمل خواهند کرد.

توانمندسازی مدیران:

  • مدیران خط مقدم نقش کلیدی در ایجاد تعامل و تعهد کارکنان ایفا می‌کنند.
  • سازمان‌ها باید به مدیران خود آموزش و منابع لازم را برای موفقیت در این نقش‌ها ارائه دهند.
  • این امر شامل توسعه مهارت‌های رهبری، مربیگری و حل مسئله آنها است.

تغییر شکل یادگیری در محل کار:

  • یادگیری دیگر یک رویداد یک باره نیست، بلکه یک فرآیند مداوم است.
  • سازمان‌ها باید فرصت‌های یادگیری و توسعه را در دسترس کارکنان خود قرار دهند تا بتوانند مهارت‌های خود را ارتقا دهند و در دنیای در حال تغییر کار مرتبط بمانند.
  • این امر می‌تواند شامل آموزش‌های آنلاین، مربیگری، یادگیری تجربی و سایر اشکال یادگیری باشد.

استفاده از هوش مصنوعی (AI) در مدیریت منابع انسانی:

  • هوش مصنوعی (AI) در حال حاضر به طور فزاینده‌ای برای خودکارسازی وظایف منابع انسانی، مانند غربالگری رزومه، مصاحبه با نامزدها و مدیریت داده‌های مربوط به کارکنان استفاده می‌شود. در آینده، هوش مصنوعی احتمالاً برای ارائه تجربیات یادگیری شخصی‌سازی‌شده به کارکنان، کمک به آنها در توسعه شغلی و حتی ارزیابی عملکرد آنها استفاده خواهد شد.
  • با این حال، استفاده از هوش مصنوعی در مدیریت منابع انسانی خطرات اخلاقی را نیز به همراه دارد. سازمان‌ها باید برای اطمینان از استفاده عادلانه و غیرتبعیض‌آمیز از هوش مصنوعی و همچنین محافظت از حریم خصوصی داده‌های کارکنان، اقداماتی را انجام دهند.